X Zgromadzenie Ogólne Światowej Federacji Luterańskiej – Winnipeg 2003

Posłanie X Zgromadzenia Ogólnego

[…]

X. Uzdrowienie stworzenia

Zranione stworzenie także desperacko potrzebuje uzdrowienia. Ziemia nadal jest zanieczyszczona ze względu na ludzką chciwość, ignorancję, przeludnienie i wojny, a także konsekwencję konsumpcjonizmu. Ma to fatalne konsekwencje, takie jak susze, pustynnienie, wyginięcie gatunków, ubóstwo i głód. Wyznajemy, że uczestniczymy w wyzysku i niszczeniu przyrody. Zbyt często traktujemy stworzenie jako przedmiot naszego użytku i wyrządzamy mu rany, zamiast postrzegać siebie jako część drogocennego daru Bożego stworzenia. Wkładem w tę rzeczywistość są wprowadzające w błąd teologiczne postawy: że tylko niebo, a nie ziemia, ma znaczenie; że ludzie mają wykorzystywać i podporządkowywać sobie całe stworzenie, w tym relacje ludzkie i ekologiczne; i że zakres Bożego odkupienia jest ograniczony tylko do ludzi.

Jako luterańska wspólnota potwierdzamy zamiast tego, że:

• Bóg jest obecny nie tylko w i z ludźmi, ale w i z całym stworzeniem; Chrystus cierpi wraz ze stworzeniem, gdy jest krzywdzone, ranione, bezczeszczone; Duch Święty woła ze zranionym stworzeniem;
• przez Chrystusa Bóg pojednuje, przemienia i uzdrawia całe stworzenie;
• ludzie powinni być na tej ziemi Bożymi tworzącymi, odnawiającymi i podtrzymującymi rękami;
• pojednani z naszym Stwórcą przez Chrystusa mamy możliwość nawrócenia; usprawiedliwieni przez wiarę możemy działać adekwatnie do tego. W czynieniu tak uznajemy nasze miejsce w stworzeniu i akceptujemy naszą odpowiedzialność wobec niego.

W 1990 r. VIII Zgromadzenie Ogólne Światowej Federacji Luterańskiej w Kurytybie zobowiązało się do stworzenia „światowego kościelnego kręgu ratowania życia, w którym Kościoły współdziałałyby w walce z zagrożeniami dla Bożego dzieła stworzenia”. Tutaj wskazujemy na ważność:

• kwestionowania, na poziomie osobistym, korporacyjnym i międzynarodowym, konkretnych praktyk, które naruszają i ranią stworzenie;
• pracy na rzecz polityk i praktyk szanujących wszelkie życie oraz przeciwstawiania się patentowaniu form życia lub procesów, które je wytwarzają, zwłaszcza kosztem każdego, kto od nich zależy;
• promowania zrównoważonego rolnictwa, opartego na holistycznym podejściu ekologicznym, właściwym ekologicznie, uzasadnionym ekonomicznie, sprawiedliwym społecznie, odpowiednim kulturowo i humanitarnym oraz uczącym się na podstawie poznania i doświadczeń kultur mniejszościowych i rdzennej ludności;
• przeciwstawiania się modelom rozwoju gospodarczego i przemysłu nakierowanych na zysk i konsumpcję, które ignorują sprawiedliwość i słuszność dla całego stworzenia;
• refleksji nad kwestiami etycznymi i sprawiedliwości związanymi ze współczesną biotechnologią, której konsekwencje społeczne i medyczne nie są jeszcze widoczne;
• podnoszenia i promowania alternatywnych sposobów gwarantujących sprawiedliwy handel i sprawiedliwe wynagrodzenie.

Dlatego zobowiązujemy się i wzywamy Kościoły członkowskie do:

• kwestionowania praktyk, w których dary Boże dla wszystkich są przekształcane w towary w niesprawiedliwy i niepotrzebny sposób, co szczególnie dotyka ubogich. Obejmuje to prywatyzację wody i wszystkich innych zasobów naturalnych, które są podstawowe dla ludzkiego życia i patentowanie nasion dla upraw i innych żywych organizmów;
• stania się bardziej eko-centrycznymi, aby żyć bardziej w zgodzie z naturą. Wiele możemy się nauczyć od ludów rdzennych i innych tradycji, także w odniesieniu do naszego udziału w naturze i jej ochrony;
• pracy na rzecz sprawiedliwszego dzielenia się dobrami stworzenia, pamiętając, że dla wielu ludzi to, jak odnoszą się do natury, jest kwestią codziennego przetrwania i że niektórzy z nas konsumują znacznie więcej niż inni. Razem musimy przeciwdziałać zmianom klimatu i efektowi cieplarnianemu, działając w celu zmniejszenia zużycia paliw kopalnych i wykorzystania odnawialnych źródeł energii;
• oceniania nowych osiągnięć biotechnologicznych i obrony przed tymi, którzy naruszają godność i integralność człowieka stworzonego na obraz Boga;
• wspierania międzynarodowych umów (np. protokół z Kioto), które mają na celu ochronę środowiska i integralności stworzenia;
• ujęcia studiów nad teologią stworzenia jako stały element programu nauczania instytucji szkolnictwa wyższego Kościołów członkowskich ŚFL i edukowanie naszych wspólnot na temat teologii stworzenia;
• szanowania niedzieli jako dnia odpoczynku, aby całe stworzenie mogło wypocząć i zostać odnowione.

(„Message from the Tenth Assembly”, w: „For the Healing of the World. Official Report LWF Tenth Assembly. Winnipeg, Canada, 21–31 July 2003”, Geneva 2004, s. 62–63).

Zobacz także:

„For the Healing of the World. Official Report LWF Tenth Assembly. Winnipeg, Canada, 21–31 July 2003”, Geneva 2004, s. 67–70.73–74.83–102; dostępny także: https://www.lutheranworld.org/content/resource-healing-world-lwf-tenth-assembly-report

Wróć do: Ekologia w perspektywie luterańskiej