[…]
32) Bóg jest Stworzycielem nieba i ziemi i każda część stworzenia jest z definicji dobra. Jako ludzie wyznający wiarę w Trójcę głosimy, że Bóg jest relacyjny. Bóg tworzy i ożywia stworzenie będąc źródłem wszelkiego istnienia, nie obserwatorem z zewnątrz. Chrystus umarł i zmartwychwstał dla całego stworzenia. Dziś całe stworzenie wzdycha pod ciężarem nierównowagi, nadużycia i nadmiernego używania. Wielu korzysta z luksusów, podczas gdy innym brakuje nawet codziennego chleba. Jako wspólnota globalna, co roku zużywamy 1,6 planety – a nasza konsumpcja stale wzrasta.
33) Ludzie są stworzonymi przez Boga współtwórcami. Musimy oprzeć się pokusie i nadinterpretacji zachowywania się jak władcy panujący nad stworzeniem. Powinniśmy raczej rozumieć siebie jako reprezentantów odpowiedzialnych za rozwój i troskę we współistnieniu z całym stworzeniem. Niekończące się dążenie do wzrostu i gromadzenia bogactwa często jest postrzegane jako cel ostateczny, ale my wierzymy, że to dobro stworzenia jest Bożym zamiarem i celem. Stworzenie nie jest na sprzedaż! Zmiany klimatyczne mają różny wpływ na poszczególne miejsca. Ale w tkance stworzenia uznajemy, że rozwiązania problemu zmiany klimatu są zarówno globalne jak i lokalne.
34) Musimy głosić prawdę o dominującym modelu gospodarczym naszych czasów. W wyniku dążenia do wzrostu ekonomicznego ziemia, woda i wszystkie stworzenia stały się towarem. To niesprawiedliwe! Poszukujemy alternatywnych modeli gospodarczych, służących dobru całego stworzenia. Przez kształcenie ogólne i teologiczne Kościół może promować lokalne i globalne wysiłki na rzecz przygotowania tego pokolenia do wprowadzania pozytywnych zmian. ŚFL może pomóc Kościołom członkowskim tworzyć silnie umocowane teologicznie programy zachowania stworzenia, świadomego ekologicznie stylu życia oraz rzecznictwa.
35) Wyrażamy uznanie dla prac ŚFL na rzecz troski o stworzenie, w szczególności dla prac Biura ds. Młodzieży podczas szczytów Konferencji Stron Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (COP). Podkreślamy różnorodność pracy, jaka została do tej pory wykonana w lokalnych kontekstach, i zachęcamy ŚFL do organizowania szkoleń i rozwijania potencjału, zwłaszcza w zakresie programów wymiany oraz wymiany doświadczeń. To globalne świadectwo wzmocni Kościoły członkowskie do głośnego wyrażania swoich indywidualnych opinii. Istnienie międzynarodowych korporacji komplikuje kwestię rzecznictwa w ramach jednego kraju, ale twórcze partnerstwa pomiędzy Kościołami, jak również z partnerami w ramach społeczeństwa obywatelskiego i z sektora prywatnego, mogą wzmocnić nasze wysiłki.
(„Dwunaste Zgromadzenie Ogólne Światowej Federacji Luterańskiej. Posłanie”, tłum. E. Sojka, „Studia i Dokumentu Ekumeniczne”, r. XXXIII: 2017, nr 2 (81), s. 88–89).
* * *
Zgromadzenie docenia i wdzięcznie uznaje pracę i starania, które zostały wprowadzone w ciągu ostatnich siedmiu lat przez ŚFL w sprawie sprawiedliwości klimatycznej, w tym udział młodzieży i reprezentację na Konferencji Stron [Conference of Parties] (COP), a także przywództwo młodzieży w kampanii #fastfortheclimate [Poszczę dla klimatu].
Niemniej jednak Zgromadzenie wzywa globalną wspólnotę do jeszcze większego wzmocnienia wysiłków na rzecz sprawiedliwości klimatycznej.
Zgromadzenie potwierdza publiczne oświadczenie [Rady ŚFL] z 2014 r., które wzywa ŚFL do osiągnięcia neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla do 2050 r. By osiągnięcie tego celu było możliwe, wzywa pilnie do wprowadzenia planu konkretnych działań.
Zgromadzenie wzywa do kontynuacji udziału młodzieży i jej reprezentacji na posiedzeniach COP.
Zgromadzenie popiera kontynuację Sieci Klimatycznej ŚFL [LWF Climate Network] i jej wzmocnienie, w tym zachęcanie do tworzenia regionalnych sieci klimatycznych.
Zgromadzenie wzywa Kościoły członkowskie do promowania w całej wspólnocie ŚFL „Blue Communities” [Niebieskie wspólnoty] (https://canadians.org/bluecommunities), które szanują prawo człowieka do wody, promują wodę jako dobro publiczne i mówią, żeby używać wody z kranu, gdy jest to bezpieczne.
Zgromadzenie wzywa ŚFL do wzmocnienia prac teologicznych dotyczących zmian klimatycznych, w tym promowania obecnie dostępnych zasobów z Kościołów członkowskich (np. list biskupów Kościoła Szwecji na temat klimatu: https://www.svenskakyrkan.se/a-bishops-letter-about-the-climate), a także budowania potencjału i edukacji.
Zgromadzenie, w uznaniu raportu Delegacji ŚFL na szczyt COP22 (który został przyjęty podczas afrykańskiej konferencji przygotowującej do Zgromadzenia ŚFL [African Pre-Assembly]), usilnie nalega, aby Kościoły członkowskie ŚFL włączyły program nauczania dotyczący zmian klimatycznych do religijnej edukacji, np. wychowania chrześcijańskiego, szkółek niedzielnych lub zajęć konfirmacyjnych.
Zgromadzenie wzywa wspólnotę Kościołów do popierania troski o środowisko i jego ochrony.
Zgromadzenie wzywa Kościoły członkowskie do zintegrowania tych celów i zaangażowania rządów i organizacji krajowych lub lokalnych w realizację Celów Zrównoważonego Rozwoju (SDG). „Stworzenie nie na sprzedaż” wskazuje na odpowiedzialność wspólnoty za troskę i utrzymanie Bożego stworzenia. Odnosząc się do rezolucji COP21 – porozumienia paryskiego – Zgromadzenie przypomina Kościołom członkowskim o ich odpowiedzialności i potrzebnych wysiłkach na rzecz propagowania sprawiedliwości klimatycznej, zwłaszcza jeśli chodzi o angażowanie rządów w rozwój niskowęglowy i nakłanianie ich do utrzymywania globalnego ocieplenia poniżej 1,5 st. C.
Zgromadzenie potwierdza fakt, że światowy kryzys ekologiczny, w tym zmiany klimatu, jest wywołany przez człowieka. To sprawa duchowa. Jako ludzie wiary jesteśmy powołani do życia we właściwej relacji ze stworzeniem i niewyczerpywania go.
(„Resolution on climate change”, w „»Liberated by God’s Grace« Assembly Report. LWF Twelfth Assembly, Windhoek, Namibia, 10–16 May 2017”, Geneva 2017, s. 75–76).
* * *
„Potem PAN Bóg wziął człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden, aby go uprawiał i strzegł” (Rdz 2,15)
Zgromadzenie zauważa z głębokim niepokojem, że ludzkie życie i stworzenie są w dzisiejszym świecie coraz bardziej skomercjalizowane i traktowane jako towary. Taka komercjalizacja i utowarowienie dewaluuje Boże stworzenie i okrada ludzi z ich godności danej przez Boga. W ten sposób zagrożony jest każdy wymiar stworzenia powierzony ludziom i ich życie samo w sobie. Zgromadzenie uważa za niepokojące, że praktyka komercjalizacji i traktowania jako towar rozciąga się nawet na przesłanie Bożej Ewangelii łaski, przez wyznaczanie cen za posługę Kościoła, redukując ją do towaru, który można kupić i sprzedać.
Dlatego Zgromadzenie:
(„Resolution on commercialization and commodification of creation”, w: „»Liberated by God’s Grace« Assembly Report. LWF Twelfth Assembly, Windhoek, Namibia, 10–16 May 2017”, Geneva 2017, s. 78).
* * *
Zgromadzenie uznaje, że Bóg stworzył wystarczającą ilość zasobów, aby każdy mógł żyć w godności. Jako ludzie wiary jesteśmy głęboko zaniepokojeni rosnącymi nierównościami wewnątrz i między krajami. Rosnące nierówności wskazują, że korzyści wynikające z globalizacji i wzrostu gospodarczego często nie są dzielone. Fundusze te mogłyby finansować ochronę socjalną, taką jak służba zdrowia, edukacja i emerytury.
Zgromadzenie wzywa Kościoły członkowskie i powiązane organizacje wszędzie, aby zabierały głos i żądały sprawiedliwej redystrybucji bogactwa i ochrony socjalnej jako kwestii sprawiedliwości i praw człowieka dla wszystkich.
Zgromadzenie przypomina również i potwierdza następującą rezolucję przyjętą przez Radę na posiedzeniu w 2013 r .:
„Deklaracja z São Paulo »Międzynarodowa transformacja finansowa na rzecz gospodarki życia« [São Paulo Statement: »International Financial Transformation for the Economy of Life«] (https://www.oikoumene.org/resources/documents/sao-paulo-statement-international-financial-transformation-for-the-economy-of-life) została przyjęta 5 października 2012 r. na spotkaniu, które odbyło się w odpowiedzi na dziesięciolecia prac związanych z kwestiami sprawiedliwości gospodarczej, społecznej i ekologicznej, w których udział brały Światowa Wspólnota Kościołów Reformowanych, Światowa Rada Kościołów, Rada Misji Światowej i Światowa Federacja Luterańska.
Rada ŚFL zaleca Deklarację z São Paulo Kościołom członkowskim dla ich studiów i rzecznictwa oraz zachęca Biuro Wspólnoty do dalszego angażowania się w dalszych działaniach w ramach tego procesu”.
(„Resolution on inequalities and resources”, w: „»Liberated by God’s Grace« Assembly Report. LWF Twelfth Assembly, Windhoek, Namibia, 10–16 May 2017”, Geneva 2017, s. 76–77).
Zobacz także:
„»Liberated by God’s Grace« Assembly Report. LWF Twelfth Assembly, Windhoek, Namibia, 10–16 May 2017”, Geneva 2017, s. 102–108, https://www.lutheranworld.org/content/resource-report-twelfth-lwf-assembly
Wróć do: Ekologia w perspektywie luterańskiej