XI Zgromadzenie Ogólne Światowej Federacji Luterańskiej – Stuttgart 2010
Posłanie XI Zgromadzenia Ogólnego
[…]
Chleba naszego powszedniego DAJ nam dzisiaj
W czasach „przywłaszczania i zatrzymywania dla siebie”, ponownie uświadamiamy sobie, że prawdziwe człowieczeństwo znajduje się w otrzymywaniu i dzieleniu się. „My miłujemy, bo On nas pierwszy umiłował. Jeżeli ktoś mówi, że miłuje Boga, a swojego brata nienawidzi, jest kłamcą. Ten przecież, kto nie miłuje swojego brata, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. I to bowiem przykazanie mamy od Niego, aby ten, kto miłuje Boga, miłował też swojego brata” (1 J 4,19–21).
Całe stworzenie jest darem a nie naszym osiągnięciem. Zaczynamy nasze życie przyjmując: oddech, pokarm, samo życie.
Jako chrześcijanie wyznajemy i potwierdzamy naszą zależność od Bożej łaski. Bóg zachowuje nas, daje nam talenty, inteligencję, pomysłowość. Przez Chrystusa Bóg daje nam zbawienie; wyzwala nas.
Tak samo jak zależymy od Boga, zależymy także od innych, a inni od nas. Sam Jezus dał przykład – nie tylko obficie dawał, ale także otrzymał namaszczenie od nieznanej kobiety (Mk 14,3–9).
Zobowiązania i działania
Wiedząc, że w akcie dzielenia się zarówno darczyńcy, jak i odbiorcy mogą być głęboko przekształceni, zobowiązujemy się do rozwijania świadomości otrzymywania i błogosławienia dawania:
- zmawiając modlitwę dziękczynną przy posiłku, aby zaświadczyć, że jesteśmy zależni od Bożej łaski i dawania
[…]
- poprzez troskę o środowisko, którego nie posiadamy, aby przyszłe pokolenia mogły cieszyć się owocami stworzenia i prowadzić zdrowe życie.
Chleba naszego powszedniego daj NAM dzisiaj
Jesteśmy wspólnotą z innymi luteranami i wszystkimi chrześcijanami, a ponadto z ludźmi wszystkich wyznań, a także ludźmi niewyznającymi żadnej religii. Przez Chrystusa każdy z nas może odnosić się bezpośrednio do Boga, ale jako dzieci Boże jesteśmy związani ze sobą nawzajem. Ze względu na naszą współzależność musimy dołożyć wszelkich starań, aby komunikować się poprzez bariery językowe i inne.
Uznajemy, że stoimy w obliczu zepsucia na wszystkich poziomach: w naszym luterańskim i chrześcijańskim świecie, między różnymi tradycjami wiary, między ludzkością a resztą stworzenia. Jednak jako luteranie świadczymy, że pojednanie jest możliwe w Chrystusie.
[…]
Chleba naszego powszedniego daj nam DZISIAJ
„Stworzenie przecież z wytrwałością oczekuje objawienia synów Boga” (Rz 8,19). Kiedy ludzie zostają przemienieni przez Ewangelię, stworzenie oddycha z ulgą, a społeczności rozkwitają. Tam, gdzie zakorzenia się Ewangelia, stworzenie korzysta.
Zwróciliśmy uwagę na kilka kwestii, które mają dziś istotne znaczenie, tak jak to miało miejsce wczoraj i wcześniej:
- Sprawiedliwość żywnościowa: Uznając odpowiednią i pożywną żywność za niezbędną dla życia, jesteśmy boleśnie świadomi, że podczas gdy znaczna część światowej populacji jest zubożała i głodna, w innych przypadkach czterdzieści procent żywności zostaje wyrzucone niezjedzone. Zaprzecza to temu, że jedzenie jest cenne. Odpowiedź nie polega na tym, aby wypełnić puste misy tanią dobroczynnością, ale raczej kosztownym dążeniem do sprawiedliwości dla dobra tego i przyszłych pokoleń. Bezpośrednie wsparcie głodujących i zmarginalizowanych musi być połączone z rozwojem i edukacją. Nasza praca musi dawać ludziom siłę do obrony własnych praw i życia w godności.
- Zmiana klimatu: jesteśmy świadomi, że zmniejsza się szansa na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych. Zdajemy sobie sprawę, że ci, którzy są najbardziej winni, często czują się najmniej dotknięci. W wyniku globalnego kryzysu niektórzy rdzenni mieszkańcy są zagrożeni utratą ziemi przodków i kultury.
[…]
Zdajemy sobie sprawę z dużej ilości pracy wykonanej w niektórych z tych obszarów. Przewidujemy czas, kiedy nie będziemy musieć już codziennie mówić o takich problemach.
Zobowiązania i działania
- Sprawiedliwość żywnościowa: Odnosimy się do rezolucji i działań tego Zgromadzenia.
- Ponieważ dopiero zaczynamy rozumieć skalę problemu, naszym priorytetem powinno być kształcenie się na temat dynamiki produkcji i dystrybucji żywności w zglobalizowanym świecie.
- Prosimy Kościoły członkowskie, aby aktywnie uczestniczyły w pracy diakonijnej wśród osób cierpiących z powodu niesprawiedliwości żywieniowej i wspierały pracę Wydziału Służby Światu ŚFL.
- Zmiana klimatu: odnosimy się do rezolucji i działań tego Zgromadzenia.
[…]
Chleba naszego POWSZEDNIEGO daj nam dzisiaj
Świat, w którym żyjemy, jest nieustannym Bożym stworzeniem, którego częścią jesteśmy my jako stworzenia. By żyć, polegamy na podstawowych darach, których nie możemy wyprodukować, takich jak atmosfera, żyzna gleba i czysta woda. Jesteśmy twórczymi stworzeniami, zdolnymi do rozwijania umiejętności i wynajdowania technologii, aby poprawić nasze życie, a także zagrozić mu.
Jezus mówi: „Ja przyszedłem, aby miały życie, i to w obfitości” (J 10,10). Jako chrześcijanie jesteśmy powołani, aby być dobrymi szafarzami Bożego stworzenia i sprawiedliwie dzielić się jego darami. Jednak zanieczyszczaliśmy, wyzyskiwaliśmy i niszczyliśmy Boże stworzenie, zmniejszając w ten sposób różnorodność biologiczną i pogarszając możliwości zaspokojenia podstawowych życiowych potrzeb.
Zdajemy sobie sprawę z tego, że niezrównoważenie ekologiczne, społeczne i gospodarcze wielu współczesnych wzorów i praktyk życiowych nie zapewnia równowagi pomiędzy tymi trzema filarami zrównoważonego rozwoju. Trwający światowy kryzys finansowy i gospodarczy pokazał nam poważne obawy dotyczące swobodnego gromadzenia bogactwa przez nielicznych kosztem wielu.
Nielegalne długi, które powstały z powodu pozbawionych skrupułów kredytodawców i pożyczających, pogrążyły kraje w głębokich kryzysach finansowych, które są główną przyczyną biedy w dotkniętych nimi społeczeństwach.
Chciwość jest grzechem, który przyczynia się do obecnych niezrównoważonych praktyk i systemów i dlatego musimy się z nią skonfrontować. Napędza ona także niesprawiedliwość między bogatymi a biednymi; między krajami i społecznościami rozwiniętymi a rozwijającymi się. My, jako chrześcijanie i Kościoły, pokutujemy za nasz współudział w tej chciwej kulturze.
Zobowiązania i działania
Poprzez naszą skruchę i przebaczenie obiecane nam przez Boga, jak również nasze codzienne odrodzenie w chrzcie, jesteśmy wzmocnieni, aby pracować dla odnowienia i odrodzenia stworzenia. Dlatego zobowiązujemy się do promowania alternatyw dla dominujących systemów gospodarczych, aby dary Boże mogły być rozpowszechniane w bardziej zrównoważony i sprawiedliwy sposób. Zgodnie z rezolucjami Zgromadzenia ŚFL wzywamy ŚFL i wszystkie Kościoły członkowskie do zwrócenia uwagi na konkretne działania, takie jak:
- spójna etycznie praktyka i polityka inwestycyjna,
- odpowiedzialna ekologicznie i społecznie polityka zakupowa,
- zarządzanie organizowanymi wydarzeniami w sposób neutralny dla emisji dwutlenku węgla,
- ekologiczne środki transportu,
- zrównoważona praktyka w zakresie własności i użytkowania gruntów i budynków,
- dobre i przejrzyste struktury zarządzające,
- zrównoważone praktyki zarządzania.
Ponadto wzywamy ŚFL i jej Kościoły członkowskie do:
- popierania zwolnienia z bezprawnego długu,
- promowania zrównoważonego rozwoju,
- podnoszenia świadomości na temat kwestii środowiskowych.
Patrzymy w przyszłość, w której wszyscy mają udział w codziennym chlebie.
CHLEBA naszego powszedniego daj nam dzisiaj
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. „Co to znaczy? […] Wszystko, co do wyżywienia ciała i zaspokojenia jego potrzeb należy, jako to: pokarm, napój, odzienie, obuwie, dom, gospodarstwo, rola, bydło, pieniądze, mienie, pobożne małżeństwo, pobożne dzieci, pobożni domownicy, pobożna i wierna zwierzchność, dobry rząd, dobra pogoda, pokój, zdrowie, karność, uczciwość, dobrzy przyjaciele, wierni sąsiedzi i tym podobne” (Luter, „Mały katechizm”).
Sakramentalne dzielenie się chlebem i winem zobowiązuje nas do dbania o chleb powszechni naszych społeczeństw (1 Kor 11,17–34). Jako wspólnota małych i dużych Kościołów uznajemy, że wypełniamy obowiązek karmienia świata fizycznie i duchowo na różne sposoby, na przykład poprzez głoszenie Ewangelii, edukację i budowanie potencjału, diakonię społeczną i polityczną, rzecznictwo i skuteczną komunikację.
W coraz bardziej wielokulturowym świecie potrzeba dialogu i współpracy (diapraxis) rośnie z dnia na dzień coraz pilniej. Owoce, które są zbierane z dialogu ekumenicznego i międzywyznaniowego oraz diapraxis, zależą od głębi wiedzy i zanurzenia w naszej własnej tradycji. Dobre ugruntowanie w naszej tradycji wiary pozwala nam być otwartymi, wrażliwymi i gościnnymi dla innych.
Zdajemy sobie sprawę, że kryzys klimatyczny i kwestie zrównoważonego rozwoju sprawiają, że dialog i diapraxis między ludźmi o różnych tradycjach religijnych są niezbędne i mogą stanowić impuls do większego wzajemnego zrozumienia. Wyraża się to we wspólnym rzecznictwie i działaniu.
Oczekujemy, że ŚFL i jej Kościoły członkowskie będą głośno i proroczo mówić.
Wychodząc z tym przesłaniem, ufając Bogu w Trójcy Jedynemu, ogłaszamy:
W obliczu wzbierających wód, głodu i przesiedleń,
Bóg cierpi z nami.
Kiedy opłakujemy cierpienie i rany Bożego stworzenia,
Bóg płacze z nami.
Kiedy walczymy o sprawiedliwość,
Bóg walczy z nami.
Kiedy demaskujemy i rzucamy wyzwanie niesprawiedliwości klimatycznej,
Bóg nas wzmacnia.
Kiedy jesteśmy zaniepokojeni podziałami w naszych Kościołach i między nimi,
Bóg stawia przed nami wyzwanie, abyśmy stali się tym, czym już jesteśmy w naszym chrzcie.
Kiedy w świetle Ewangelii odkrywamy reformującą siłę różnorodności i napięcia,
Bóg inspiruje nas do pokuty, pojednania i odnowy.
Kiedy odważymy się stawić czoła wyzwaniom dawania i otrzymywania, dzielenia się,
Bóg stwarza swój lud w nową ludzkość.
(„Message from the Eleventh Assembly”, w: „Give Us Today Our Daily Bread. Official Report LWF Eleventh Assembly Stuttgart, Germany, 20–27 July 2010”, Geneva 2010, s. 41–46; dostępna także: https://www.lutheranworld.org/content/resource-give-us-today-our-daily-bread-official-report-lwf-eleventh-assembly)
* * *
Rezolucja XI Zgromadzenia Ogólnego ŚFL dotycząca zmiany klimatu
XI Zgromadzenie Ogólne ŚFL:
- jest świadome faktów, że a) zmiana klimatu jest coraz pilniejszym wyzwaniem, wymagającym skutecznej reakcji globalnej w nieubłaganie zmniejszającym się okresie czasowym, biorąc pod uwagę, że globalne emisje muszą osiągnąć szczyt nie później niż w 2015 r., jeżeli mamy uniknąć potencjalnie katastrofalnego globalnego ocieplenia; oraz b) katastrofy, takie jak wyciek ropy naftowej w Zatoce Meksykańskiej, pokazują, że technologie bezpieczeństwa i oczyszczania nie nadążają za rosnącymi zagrożeniami środowiskowymi związanymi z wydobyciem i eksploatacją paliw kopalnych;
- podkreśla poważne skutki dla bezpieczeństwa żywnościowego, które są już odczuwalne w wielu częściach świata w wyniku zmieniających się wzorców klimatycznych, których ŚFL i jej Kościoły członkowskie są świadkami;
- popiera odnośne rezolucje przyjęte przez Radę ŚFL w 2008 i 2009 r. i wzywa ŚFL i jej Kościoły członkowskie do kontynuowania realizacji sformułowanych w nich wytycznych;
- głęboko ubolewa nad tym, że na szczycie w sprawie zmian klimatycznych w grudniu 2009 r. w Kopenhadze (COP15) nie udało się ustanowić uczciwej, sprawiedliwej, prawnie wiążącej i możliwej do zweryfikowania umowy, która zastąpiłaby protokół z Kioto, oraz wzywa społeczność międzynarodową do zobowiązania się do zawarcia takiego porozumienia podczas konferencji ONZ w sprawie zmian klimatu w 2010 r. w Meksyku (COP16, listopad–grudzień 2010 r.);
- wzywa wszystkie rządy do wykazania się bardziej zdecydowanym przywództwem w zakresie reagowania na zmiany klimatyczne i wyjścia poza poleganie na paliwach kopalnych w celu zaspokojenia potrzeb energetycznych, oraz ubolewa nad niepowodzeniem Senatu Stanów Zjednoczonych w podjęciu koniecznych i pilnych działań w związku ze zmianami klimatu;
- nalega, aby wszystkie Kościoły członkowskie ŚFL orędowały u swoich rządów za:
- środkami zapewniającymi, że globalne emisje gazów cieplarnianych osiągną szczyt nie później niż w 2015 r., a następnie szybko spadną w kierunku celu, którym jest stężenie CO2 w atmosferze poniżej 350 ppm,
- podjęciem przez kraje rozwinięte pilnych działań mających na celu zmniejszenie do 2020 r. emisji dwutlenku węgla o 40 proc. w stosunku do poziomu z 1990 r.,
- ustanowienie sprawiedliwych i odpowiednich środków finansowania łagodzenia zmian klimatu i przystosowywania się do nich w krajach rozwijającego się świata;
- prosi Sekretarza Generalnego ŚFL, Kościoły członkowskie i programy krajowe ŚFL o konsolidację i zwiększenie wysiłków na rzecz przeciwdziałania wpływom zmian klimatu na rozwój i ubóstwo w najsłabszych społecznościach oraz o wzmocnienie głosu rdzennych społeczności i ich perspektyw w zakresie etyki środowiskowej.
(„Climate Change”, w: „Give Us Today Our Daily Bread. Official Report LWF Eleventh Assembly Stuttgart, Germany, 20–27 July 2010”, Geneva 2010, s. 62–63; dostępna także: https://www.lutheranworld.org/content/resource-give-us-today-our-daily-bread-official-report-lwf-eleventh-assembly)
Zobacz także:
„Give Us Today Our Daily Bread. Official Report LWF Eleventh Assembly Stuttgart, Germany, 20–27 July 2010”, Geneva 2010, s. 57–60.62.75–86; dostępny także: https://www.lutheranworld.org/content/resource-give-us-today-our-daily-bread-official-report-lwf-eleventh-assembly
Wróć do: Ekologia w perspektywie luterańskiej